.jpg)
Ο καλύτερος τρόπος για να ανταποδώσουμε στον σύγχρονό μας σχετικά , Ερρίκο Σλήμαν τις τεράστιες υπηρεσίες που μας πρόσφερε σε ότι αφορά σήμερα την αναπαράσταση του κλασσικού πολιτισμού , νομίζω πως θα ήταν να τον συμπεριλάβουμε μεταξύ των πρωταγωνιστών του , πράγμα που φαίνεται πως ήταν και η φλογερή του επιθυμία , μια που διάλεξε , στα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα , τον Δία σαν Θεό , για να απευθύνει τις προσευχές του. Βάφτισε τον γιο του Αγαμέμνονα και την κόρη του Ανδρομάχη , τους υπηρέτες του Πέλοπα και Τελαμώνα και αφιέρωσε στον Όμηρο όλη του την ζωή και όλη του την περιουσία.
Ήταν ένας «τρελός» , αλλά Γερμανός , που σημαίνει ότι ήταν εξαιρετικά οργανωμένος στην τρέλα του και η αγαθή τύχη θέλησε να τον ανταμείψει.
Το πρώτο παραμύθι που του διηγήθηκε ο πατέρας του , όταν ήταν πέντε ή έξι χρονών, δεν ήταν η «Κοκκινοσκουφίτσα» αλλά η διήγηση του Ομήρου , για ένα καταπληκτικό έπος , με ήρωες : τον Οδυσσέα , τον Αχιλλέα , τον Μενέλαο….Ήταν οκτώ χρονών όταν ανακοίνωσε σοβαρότατα στην οικογένεια του , πως σκόπευε να ανακαλύψει τη μυθική Τροία και να αποδείξει στους Άγγλους σνομπ, υπερόπτες καθηγητές της Ιστορίας , πως ήταν αλήθεια , αυτό που αρνιόντουσαν , πως είχε πραγματικά υπάρξει . Στην Ηλικία των δέκα χρόνων συνέθεσε ένα Λατινικό κείμενο πάνω στο ίδιο Θέμα. Στα δεκάξι του φάνηκε πως η εμμονή του για την Τροία και τον Όμηρο , είχε ξεφτίσει , επειδή δούλευε σαν παραγιός σε ένα μπακάλικο, και οπού δεν μπορούσε προς το παρόν να πραγματοποιήσει αρχαιολογικές ανακαλύψεις και σε λίγο μπαρκάρισε , όχι στην Ελλάδα , αλλά στην Αμερική , αναζητώντας την τύχη του.
Μετά από μερικές μέρες ταξιδιού , το πλοίο ναυάγησε και ο Σλήμαν βρέθηκε στην Ολλανδία. Έμεινε εκεί , διαβλέποντας στο ναυάγιο , ένα σημάδι της μοίρας του .
Έμεινε εκεί και αφοσιώθηκε στο εμπόριο . Στα είκοσι πέντε του χρόνια , ήταν ήδη ένας καλοστεκούμενος καταστηματάρχης και στα τριάντα έξι του , ήταν ένας πλούσιος Καπιταλίστας , για τον οποίο κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ή να υποψιαστεί πως εξακολουθούσε να μελετάει τον Όμηρο , ανάμεσα σε δύο επαγγελματικά ραντεβού. Η δουλειά του τον είχε αναγκάσει να ταξιδέψει πολύ. Σε όλους τους τόπους που επισκεπτόταν , μάθαινε την γλώσσα . Μιλούσε εκτός από τα Γερμανικά και Ολλανδικά , τις εξής γλώσσες : Γαλλικά ,Αγγλικά , Ιταλικά , Ισπανικά , Πορτογαλέζικα , Σουηδικά , Πολωνέζικα . Ρωσικά έμαθε από την σύζυγο του.
Το ημερολόγιο του είναι γραμμένο στην γλώσσα του τόπου στον οποίο ή κάθε σελίδα έχει αρχίσει. Ωστόσο παρ’ όλα αυτά , εξακολουθούσε να σκέπτεται πάντα στα αρχαία Ελληνικά , τα οποία τα υπεραγαπούσε .
Ξαφνικά , μια μέρα , σαν «κεραυνός εν αιθρία» , πήρε την μεγάλη απόφαση . Έκλεισε το Μαγαζί του και τις επιχειρήσεις του και ανάγγειλε στην Γυναίκα του , πως θα πήγαινε να εγκατασταθεί στην Τροία . Η καημένη γυναίκα , τον ρώτησε που ήταν αυτή η πόλη που δεν είχε ξανακούσει ποτέ στην ζωή της , μιας και που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε, παρά μόνον στις σελίδες του Βιβλίου : ΙΛΙΑΔΑ.
Ο Ερρίκος της έδειξε που βρισκόταν στον χάρτη και εκείνη ζήτησε διαζύγιο. Ο Σλήμαν δεν της έφερε αντίρρηση και έβαλε στην εφημερίδα , μιαν αγγελία ζητώντας μιαν άλλη σύζυγο , αρκεί να ήταν Ελληνίδα .
Από τις φωτογραφίες που του ήρθαν , διάλεξε μια κοπέλα δεκαοκτώ χρόνια μικρότερη του . Την Παντρεύτηκε και την εγκατέστησε στην Αθήνα , σε μια βίλα κι όταν εκείνη γέννησε τον Αγαμέμνονα και την Ανδρομάχη , κόπιασε πολύ να πείσει τον Σλήμαν πως έπρεπε να βαφτιστούν.
Εκείνος συγκατατέθηκε μόνον εφόσον ο Παπάς αν δεχόταν ,εκτός από τα αποσπάσματα του Ευαγγελίου , να διαβάσει κατά την διάρκεια του μυστηρίου και μερικές στροφές της Ιλιάδας .Μόνο ο Σλήμαν ήταν ικανός για τέτοιου είδους εκκεντρικότητα.
Το 1870 βρισκόταν σε εκείνη την ξερή και πυρωμένη γωνιά βορειοδυτικά της Μικράς Ασίας , όπου, όπως βεβαίωνε ο Όμηρος ( και όλοι οι καθηγητές Ιστορίας αρνιόντουσαν πεισματικά σαν παιδικές ανοησίες ), ήταν θαμμένη η Τροία .
Χρειάστηκε έναν ολόκληρο χρόνο για να πάρει άδεια από τις Τουρκικές αρχές και να ξεκινήσει την ανασκαφή κοντά στον λόφο του Χισαρλικ. Πέρασε τον Χειμώνα σκάβοντας μαζί με την γυναίκα του και τους εργάτες.
Μετά από ένα έτος άγονης προσπάθειας και τρελών εξόδων, αρκετών για να αποθαρρύνουν οποιονδήποτε απόστολο , η σκαπάνη του κτύπησε σε κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες πέτρες. Κτύπησε σε ένα κουτί , που μόλις ξεθάφτηκε , αποκάλυψε στα μάτια του , τον Θησαυρό που ονόμασε : «Θησαυρό του Πριάμου» . Αυτός ο Θησαυρός ήταν μια συλλογή από χιλιάδες χρυσά και ασημένια αντικείμενα.
Ο Σλήμαν έδιωξε τους εργάτες , πήρε τον Θησαυρό στην παράγκα του , κλείστηκε εκεί και στόλισε την γυναίκα του με τα περιδέραια . Τα διασταύρωσε με τις γραφές του Ομήρου και γεμάτος χαρά , πείστηκε πως ήταν ακριβώς αυτά με τα οποία η Ωραία Ελένη, η Κασσάνδρα , η Ανδρομάχη και τηλεγράφησε την είδηση σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου ,στους Διανοούμενους της εποχής που δεν πίστευαν στα λεγόμενα του Ομήρου. Αλλά και πάλι δεν τον πίστεψαν . Είπαν πως εκείνος ,είχε θάψει όλα αυτά τα πράγματα εκεί , αφού πιθανόν τα αγόρασε από κάποιο παζάρι των Αθηνών. Μόνον η Τουρκική κυβέρνηση τον πίστεψε , αλλά με σκοπό να τον δικάσουν για παράνομη οικειοποίηση αντικειμένων .
Ωστόσο , κάποιοι φωτισμένοι επιστήμονες όπως ο Derpfeld , ο Birkou και ο Birnouf , πριν αρνηθούν τα πάντα , θέλησαν να πάνε επιτόπου μαζί με τον Σλήμαν
Όσο και αν ήταν σκεπτικιστές έπρεπε να παραδεχτούν τα γεγονότα και την Αλήθεια .
Στις ανασκαφές αποκαλύφτηκαν τα υπολείμματα δέκα πόλεων ( η μία κτισμένη πάνω στην άλλη ). Το ερωτηματικό που έμενε , δεν ήταν με το αν η Τροία πράγματι υπήρξε , αλλά σχετικά με το ποια πόλη από τις δέκα , ήταν η πόλη που ανέφερε ο Όμηρος.
Στο μεταξύ ο Σλήμαν ξεμπέρδευε με την γνωστή του οξύνοια την μπερδεμένη δικαστική ιστορία του με την Τουρκική Κυβέρνηση. Πεπεισμένος πως στην Κωνσταντινούπολη τα πολύτιμα ευρήματα του , κάπου θα παραπετιόντουσαν , τα έστειλε κρυφά στο μουσείο του Βερολίνου , που ήταν καλύτερα εφοδιασμένο για να τα φροντίσει και να τα διαφυλάξει. Στο Τουρκικό κράτος πλήρωσε μια αποζημίωση , μια που ούτως ή άλλως ενδιαφερόντουσαν περισσότερο για τα λεφτά , παρά για «μπιχλιμπίδια παλιατζούρες» ,που είχαν και εκείνοι πιστέψει ότι τις είχε αγοράσει από κάποιο παλαιοπωλείο ,στο παζάρι της Αθήνας.
Έτσι λοιπόν ο Σλήμαν μετά , εφοδιασμένος με τον αρχαιότερο ταξιδιωτικό οδηγό , την «περιήγηση του Παυσανία» , θέλησε να
αποδείξει ότι, όπως ο Όμηρος είχε δίκιο για την Τροία και τον Τρωικό Πόλεμο , είχε δίκιο και με τους πρωταγωνιστές του.
Έτσι αφού δεν του ήταν αρκετή η ανακάλυψη της Τροίας , ηθέλησε να βρει κα τα ερείπια των Μυκηνών. Και ήταν τόσο επίμονος που κατάφερε και βρήκε τις Μυκήνες , αλλά και τον τάφο με το λείψανο του Αγαμέμνων !
Το πρώτο παραμύθι που του διηγήθηκε ο πατέρας του , όταν ήταν πέντε ή έξι χρονών, δεν ήταν η «Κοκκινοσκουφίτσα» αλλά η διήγηση του Ομήρου , για ένα καταπληκτικό έπος , με ήρωες : τον Οδυσσέα , τον Αχιλλέα , τον Μενέλαο….Ήταν οκτώ χρονών όταν ανακοίνωσε σοβαρότατα στην οικογένεια του , πως σκόπευε να ανακαλύψει τη μυθική Τροία και να αποδείξει στους Άγγλους σνομπ, υπερόπτες καθηγητές της Ιστορίας , πως ήταν αλήθεια , αυτό που αρνιόντουσαν , πως είχε πραγματικά υπάρξει . Στην Ηλικία των δέκα χρόνων συνέθεσε ένα Λατινικό κείμενο πάνω στο ίδιο Θέμα. Στα δεκάξι του φάνηκε πως η εμμονή του για την Τροία και τον Όμηρο , είχε ξεφτίσει , επειδή δούλευε σαν παραγιός σε ένα μπακάλικο, και οπού δεν μπορούσε προς το παρόν να πραγματοποιήσει αρχαιολογικές ανακαλύψεις και σε λίγο μπαρκάρισε , όχι στην Ελλάδα , αλλά στην Αμερική , αναζητώντας την τύχη του.
Μετά από μερικές μέρες ταξιδιού , το πλοίο ναυάγησε και ο Σλήμαν βρέθηκε στην Ολλανδία. Έμεινε εκεί , διαβλέποντας στο ναυάγιο , ένα σημάδι της μοίρας του .
Έμεινε εκεί και αφοσιώθηκε στο εμπόριο . Στα είκοσι πέντε του χρόνια , ήταν ήδη ένας καλοστεκούμενος καταστηματάρχης και στα τριάντα έξι του , ήταν ένας πλούσιος Καπιταλίστας , για τον οποίο κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ή να υποψιαστεί πως εξακολουθούσε να μελετάει τον Όμηρο , ανάμεσα σε δύο επαγγελματικά ραντεβού. Η δουλειά του τον είχε αναγκάσει να ταξιδέψει πολύ. Σε όλους τους τόπους που επισκεπτόταν , μάθαινε την γλώσσα . Μιλούσε εκτός από τα Γερμανικά και Ολλανδικά , τις εξής γλώσσες : Γαλλικά ,Αγγλικά , Ιταλικά , Ισπανικά , Πορτογαλέζικα , Σουηδικά , Πολωνέζικα . Ρωσικά έμαθε από την σύζυγο του.
Το ημερολόγιο του είναι γραμμένο στην γλώσσα του τόπου στον οποίο ή κάθε σελίδα έχει αρχίσει. Ωστόσο παρ’ όλα αυτά , εξακολουθούσε να σκέπτεται πάντα στα αρχαία Ελληνικά , τα οποία τα υπεραγαπούσε .
Ξαφνικά , μια μέρα , σαν «κεραυνός εν αιθρία» , πήρε την μεγάλη απόφαση . Έκλεισε το Μαγαζί του και τις επιχειρήσεις του και ανάγγειλε στην Γυναίκα του , πως θα πήγαινε να εγκατασταθεί στην Τροία . Η καημένη γυναίκα , τον ρώτησε που ήταν αυτή η πόλη που δεν είχε ξανακούσει ποτέ στην ζωή της , μιας και που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε, παρά μόνον στις σελίδες του Βιβλίου : ΙΛΙΑΔΑ.
Ο Ερρίκος της έδειξε που βρισκόταν στον χάρτη και εκείνη ζήτησε διαζύγιο. Ο Σλήμαν δεν της έφερε αντίρρηση και έβαλε στην εφημερίδα , μιαν αγγελία ζητώντας μιαν άλλη σύζυγο , αρκεί να ήταν Ελληνίδα .
Από τις φωτογραφίες που του ήρθαν , διάλεξε μια κοπέλα δεκαοκτώ χρόνια μικρότερη του . Την Παντρεύτηκε και την εγκατέστησε στην Αθήνα , σε μια βίλα κι όταν εκείνη γέννησε τον Αγαμέμνονα και την Ανδρομάχη , κόπιασε πολύ να πείσει τον Σλήμαν πως έπρεπε να βαφτιστούν.
Εκείνος συγκατατέθηκε μόνον εφόσον ο Παπάς αν δεχόταν ,εκτός από τα αποσπάσματα του Ευαγγελίου , να διαβάσει κατά την διάρκεια του μυστηρίου και μερικές στροφές της Ιλιάδας .Μόνο ο Σλήμαν ήταν ικανός για τέτοιου είδους εκκεντρικότητα.
Το 1870 βρισκόταν σε εκείνη την ξερή και πυρωμένη γωνιά βορειοδυτικά της Μικράς Ασίας , όπου, όπως βεβαίωνε ο Όμηρος ( και όλοι οι καθηγητές Ιστορίας αρνιόντουσαν πεισματικά σαν παιδικές ανοησίες ), ήταν θαμμένη η Τροία .
Χρειάστηκε έναν ολόκληρο χρόνο για να πάρει άδεια από τις Τουρκικές αρχές και να ξεκινήσει την ανασκαφή κοντά στον λόφο του Χισαρλικ. Πέρασε τον Χειμώνα σκάβοντας μαζί με την γυναίκα του και τους εργάτες.
Μετά από ένα έτος άγονης προσπάθειας και τρελών εξόδων, αρκετών για να αποθαρρύνουν οποιονδήποτε απόστολο , η σκαπάνη του κτύπησε σε κάτι διαφορετικό από τις συνηθισμένες πέτρες. Κτύπησε σε ένα κουτί , που μόλις ξεθάφτηκε , αποκάλυψε στα μάτια του , τον Θησαυρό που ονόμασε : «Θησαυρό του Πριάμου» . Αυτός ο Θησαυρός ήταν μια συλλογή από χιλιάδες χρυσά και ασημένια αντικείμενα.
Ο Σλήμαν έδιωξε τους εργάτες , πήρε τον Θησαυρό στην παράγκα του , κλείστηκε εκεί και στόλισε την γυναίκα του με τα περιδέραια . Τα διασταύρωσε με τις γραφές του Ομήρου και γεμάτος χαρά , πείστηκε πως ήταν ακριβώς αυτά με τα οποία η Ωραία Ελένη, η Κασσάνδρα , η Ανδρομάχη και τηλεγράφησε την είδηση σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου ,στους Διανοούμενους της εποχής που δεν πίστευαν στα λεγόμενα του Ομήρου. Αλλά και πάλι δεν τον πίστεψαν . Είπαν πως εκείνος ,είχε θάψει όλα αυτά τα πράγματα εκεί , αφού πιθανόν τα αγόρασε από κάποιο παζάρι των Αθηνών. Μόνον η Τουρκική κυβέρνηση τον πίστεψε , αλλά με σκοπό να τον δικάσουν για παράνομη οικειοποίηση αντικειμένων .
Ωστόσο , κάποιοι φωτισμένοι επιστήμονες όπως ο Derpfeld , ο Birkou και ο Birnouf , πριν αρνηθούν τα πάντα , θέλησαν να πάνε επιτόπου μαζί με τον Σλήμαν
Όσο και αν ήταν σκεπτικιστές έπρεπε να παραδεχτούν τα γεγονότα και την Αλήθεια .
Στις ανασκαφές αποκαλύφτηκαν τα υπολείμματα δέκα πόλεων ( η μία κτισμένη πάνω στην άλλη ). Το ερωτηματικό που έμενε , δεν ήταν με το αν η Τροία πράγματι υπήρξε , αλλά σχετικά με το ποια πόλη από τις δέκα , ήταν η πόλη που ανέφερε ο Όμηρος.
Στο μεταξύ ο Σλήμαν ξεμπέρδευε με την γνωστή του οξύνοια την μπερδεμένη δικαστική ιστορία του με την Τουρκική Κυβέρνηση. Πεπεισμένος πως στην Κωνσταντινούπολη τα πολύτιμα ευρήματα του , κάπου θα παραπετιόντουσαν , τα έστειλε κρυφά στο μουσείο του Βερολίνου , που ήταν καλύτερα εφοδιασμένο για να τα φροντίσει και να τα διαφυλάξει. Στο Τουρκικό κράτος πλήρωσε μια αποζημίωση , μια που ούτως ή άλλως ενδιαφερόντουσαν περισσότερο για τα λεφτά , παρά για «μπιχλιμπίδια παλιατζούρες» ,που είχαν και εκείνοι πιστέψει ότι τις είχε αγοράσει από κάποιο παλαιοπωλείο ,στο παζάρι της Αθήνας.
Έτσι λοιπόν ο Σλήμαν μετά , εφοδιασμένος με τον αρχαιότερο ταξιδιωτικό οδηγό , την «περιήγηση του Παυσανία» , θέλησε να
αποδείξει ότι, όπως ο Όμηρος είχε δίκιο για την Τροία και τον Τρωικό Πόλεμο , είχε δίκιο και με τους πρωταγωνιστές του.Έτσι αφού δεν του ήταν αρκετή η ανακάλυψη της Τροίας , ηθέλησε να βρει κα τα ερείπια των Μυκηνών. Και ήταν τόσο επίμονος που κατάφερε και βρήκε τις Μυκήνες , αλλά και τον τάφο με το λείψανο του Αγαμέμνων !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου